உனக்கான என் கவிதை....

எனக்கான கவிதை
எங்கென
எனைக்கேட்கும்
என்னவனே...

உனக்கான கவிதை
கற்பனையில் உதித்து
காகிதத்திலா எழுதப்படும்??

என் மருளும் கண்களுக்குள்
உருளும் கண்மணிகள் சொல்லும்
உனக்கான என் கவிதையை....

உனை தொட்டும் தொடாமலும்
பட்டும் படாமலும் வருடிச் செல்லும்
என் வெப்பமூச்சுக்காற்று சொல்லிடும்
உனக்கான என் கவிதையை....

நிலா கள் ஊற்றும்
நள்ளிரவில்
காற்றில் அலைந்து திரியும்
என் கைகளுனை காணாது
கண்ணீர் விடும்....

மனம் லட்ச லட்சமான
சிக்கலில் பின்னிக்கொள்ளும்
உணர்வுகளின் இயக்கம் அறுந்து போகும்
எனை மெளனத்திற்குள்
புதைத்து கொள்ளத் தோன்றும்
உன் நினைவுகளில்
பல மின்னல் மனதிற்குள் மின்ன...

காதலெனும் கனமழைக்குள் சிக்கி
கரைந்து கரைந்து
காணாமல் போகின்றேனே இது கூட
காதல் கவிதை தானே....

என் இன்னுயிரே
உனை கண்டதும்
வெடித்த கொடிப்பூவாய்
உன்னில் படர்ந்து
விக்கித்து விதிர்த்து
வியர்த்து போகின்றேனே
விளங்கிடவில்லையா
இந்த நொடி
காதலாய் கவிதையாய் உனக்கு....

இதற்கு மேல்
இதை விளக்கிட
இனி வார்த்தையொன்றுமில்லை எனக்கு...