நிலவின் ஒளியில் உருகும் சூரியன்!!!

சூரியன் தன் வீரியத்தை

தொலைத்த கோபத்தில்

சிவந்து தணிந்து

கொண்டிருந்த வேளையில்

ஒரு தர்க்கத்தின் முடிவில்

உயிரை கருக செய்யும்

திராவகத் துளிகளை

அவன் வார்த்தைகள் சிதற

கந்தகமிட்ட காகிதமாய்

வெந்து உலர்ந்தது நெஞ்சம்

உணர்வுகளின் மௌன மறுகல்

ஊமை மலர்களின் மௌன விகசிப்பாய்

மெல்ல மெல்ல குறைந்தது விசும்பல்கள்

சற்றே மனம் அடங்கி குளிர

வெட்க புன்னகை யொன்று இதழ்களில் தோன்றி

தேகம் முழுவதும் பரவ

விழி நாணேற்ற

முறிந்தது அவன் திமிர்

உள்ளே ஏதோ ஒன்று இற்று உருகிட அதன்

சாறாக கண்ணில் நீர்!!!!